WAWACAN
WAWACAN 1
- Naskah Kuna: WAWACAN LUTUNG KASARUNG
- Ku : Drs. H. Rd. Hidayat Suryalaga
- ASMARANDANA
Meureun hidep ge geus nguping, carios sepuh baheula, aya dongeng anu rame, carita pantun asalna, asli dongeng ti Sunda, carita Lutung Kasarung, kieu geura lalakonna.
Kacaturkeun hiji wanci, tempatna di Kahiangan, bujangga karempel kabeh, para pohaci harempak, sareng hiji satria, kasep putra Sunan ambu, nu jenengan Guru Minda.
Guru Minda hiji wengi, ngimpen tepang sareng mojang, geulis teu aya nu nedeng, ayana di alam dunya, naga Pasir Batang, anjeunna keukeuh rek lungsur, milari ka Pasir Batang.
Ibuna maparin widi, nanging kedah salin rupa, Guru Minda anu kasep, gentos rupa janten hewan, hideung lestreng buntutan, disebat Lutung Kasarubng, nembe lungsur ka dunya.
KINANTI
Ayeuna anu kacatur, aya nagara nu mukti, nyeta Pasir Batang tea, kamashur kamana-mendi, rajana geus palay tapa, milari saha keur ganti.
Putrana the aya tujuh, sadaya istri gareulis, anu cikal Purbararang, Kancana jeung Purba Manik, Dewata jeung Purba Endah, Purbaleuwih, Purbasari.
Ti antara putrid tujuh,, Purbasari nu kapilih, sae kalakuanana, lemes basa luhur budi, atuh rakana nu cikal, Purbararang bendu galih.
Anu sanes oge kitu, mikangewa Purbasari, kajaba aya saurang, nyeta putrid Purbaleuwih, ka Purbasari miheman, tara ngiring nganyenyeri.
Memeh angkat raja sepuh, palay pisan tuang daging, ka Lengser lajeng miwarang, supados Aki Panyumpit, gancang moro sato hewan, naon wae nu kapanggih.
Ari seug mung manggih lutung, tapi waktu rek disumpit, lutung te bias nyarita, "Eh Aki ulah rek meuncit, kuring teh mending dibawa, sanggakeun ka Kangjeng Gusti,"
Lutung the teras diingu, gawe ngintip para putrid, ka Purbararang mah ngewa, ka nu sanes oge sami, kajaba ka nu duaan, Purbaleuwih Purbasari.
Purbararang nuju ninun, kantehna diburak-barik, atuh putrid bendu pisan, Si Lutung terus dibui, tara pisan diparaban, nu geten mung Purbasari.
Enggeus angkat raja sepuh, digentos ku Purbasari, tapi direbut rakana, Purbasari mah diusir, Si Lutung anu marengan, ditundung ka leuweung rumpil.
Di leuweung kadua lutung, saungna ku daun eurih, Purbasari teh nalangsa, sok sering sumegruk nangis, ku lutung teh diupahan, ngigel ngalelejar putri.
Sumber: LIMA ABAD SASTRA SUNDA (SEBUAH ANTOLOGI JILID 1)
Penerbit: GEGER SUNTEN - BANDUNG
Wawacan ka-2Cutatan tina Wawacan Panji WulungAsmarandanaSambatna Nyi Tunjung Sari, ku raja henteu dimanah,enggeus dimeureunkeun baĕ, tangtu nampik kana dosa, jeunglumbrah manusa, di mana nu maling ngaku, enggeus kudunampik dosa.Nya kitu deui Panolih, sasambatna teu paĕdah, eaturkeungeus nepi baĕ, ka pakuwon kapatihan, Ki Patih langkung susah,tina watirna kalangkung, ka ĕta Nyi Tunjung tĕa.Ku Ki Patih geus kajudi, yĕn dijerum ku maruna, sanajanAjar gĕ bohong, ku Ki Patih geus katingal, enggeus meunangdongdonan, nu matak Ajar sakitu, diupah ku Pramĕswara.KinantiLaju lampah Panji Wulung, diiring ku Jayapati, KiJanggali Ki Janggala, jeung baturna Jayapati, ngaran Ki KeboManggala, kalima Kebo Rarangin.Turun gunung unggah gunung, nyorang lebak nyukangpasir, ngaliwat kana bubulak, sampalan badak jeung sapi, jauheunduk anggang datang, sumping damping ka basisir.Radĕn ngantosan parahu, ealikna dina kikisik, disasarapdangdaunan, daun bakung jeung badori, tamba kesel sasauran,nyaritakeun Ajar tadi.Radĕn Panji Wulung nyaur, kula inget omong tadi, barĕtopaman bĕbĕja, lampahna ajar nu tadi, basana dihaturanan, kaSokadana ku Gusti.Keur norah seliran ratu, nu dituding pajar julig, selir tĕhsaha ngaranna, jeung saha lawanna julig, Jayapati ngawalonan,sumuhun kanyaho kuring.Eukeur eaturingpitutur, ngaranna Nyi Tunjungsari, asalurang Balangbangan, lalakina pun Panolih, eariosna dipaĕhan,malah katut pun Panolih.PangkurSeja nyaba ngalalana, ngitung lembur ngajajah milangankori, henteu puguh nu dijugjug, balik Paman sadayana, nuti mana tiluan semu rarusuh, lurah bĕgal ngawalonan, aingngaran Jayapati.dkĕnĕh mentas dibĕgal, tujuhjalma modar taya nu ngari,bangkĕna tujuh patumpuk, balik manĕh ayeuna, lamun masihkĕnĕh manĕh hayang hirup, kadieukeun banda sia, ku aing moaldipeuneit.Rahadĕn Panji ngandika, bari mĕsem Paman takaburteuing, pati batur diganggu, mangkĕ earalik heula, ieu eatangnu malang sumangga panggul, lamun kapanggul ku paman,kaula sumeja ngiring.Jeung nyanggakeun babandaan, tapi lamun ku paman teukaindit , ku kula meureun dipanggul, ĕta minangka tanda, jadiĕlĕh saha nu teu kuat manggul, melengek ki lurah bĕgal, pikirnageus rada risi.Neuleu eatang nu malang, gedĕpisan tangtu moal kaindit,maksakeun manĕh pĕk nangtung, eatang tuluy dipundak, teukabawa kĕsangna datang ka ngueur, henteu obah-obah aean,mĕsem leleb Radĕn Panji.Ki Jayapati nyentak, manĕh ogĕ moal enya kaindit, lamunku manĕh kajungjung, kami seja kumawula, rĕk nuturkeunka mana anu dijugjug, ngadeg Radĕn Panji dangdan, eatangdipanggul kaindit.(Dicutat tina Wawacan Panji Wulung, R.H. Muhammad Musa)
Komentar
Posting Komentar